Ze kwam bij me na een intensief behandeltraject voor borstkanker. Haar artsen en omgeving waren superpositief, zij zelf alleen niet. Waarom was ze niet blij? Waarom was ze zo moe en somber?
We keken samen naar wat haar energie gaf en wat te veel energie kostte, we keken naar beweging, maakten kleine aanpassingen aan haar voeding en keken naar de invloed van voeding en beweging op haar slaapritme.
Al snel voelde ze zich al een stukje beter, meer in balans. Van daaruit zijn we verder gaan kijken naar verbeteringen. Stap voor stap. Eerst het eigen herstel en dan ruimte voor anderen.
Ze maakte betere keuzes en voelde zich beter, sterker en veerkrachtiger. Bij een mooie bos bloemen kreeg ik de volgende warme woorden:
“Bedankt voor alle fijne gesprekken. Ik vond het fijn om met jou de eerste stap naar herstel en werk te zetten. Je bent een mooi mens, met een warm hart.”
Daar doe ik het voor.🙏
