Grenzen aangeven

15 januari 2024

Het is een van mijn “goede voornemens” van dit jaar, dat ik vasthou aan het aangeven van mijn grenzen. Vriendelijk doch duidelijk ☺️

“Nee, mam,” zei ik tijdens het Kerstdiner. “We gaan écht geen groot feest geven voor onze trouwdag. We gaan liever samen een weekendje weg.” Ooit gaat ze luisteren.

Hoe vager je een grens laat – met “misschien”, “wie weet”, “ik zal het laten weten”- hoe meer kans je hebt dat iemand zich ertussen probeert te wurmen. Tóch zijn zin probeert te krijgen, ten nadele van jou. Bijvoorbeeld met afspreken, terwijl jij te moe bent door je behandelingen of herstel.

Nee is ook een antwoord. “Ik snap dat je bezorgd bent en dat vind ik heel lief, maar dat wil ik niet. Ik doe het zo.” Of mensen zich daar ook aan gaan houden kan ik je natuurlijk niet garanderen. Wel dat een hele duidelijke grens veel rust kan geven voor beide partijen.

En nee, je bent geen “b*tch” als je nee zegt. Je komt op voor je eigen gezondheid. En daar is niks mis mee.